دریل سه کاره بوش اصل که آهن را سوراخ می کند

امروزه دریل یکی از محبوب ترین ابزارهای برقی دستی است. به عنوان یک قاعده، سبک و جمع و جور است، اجازه می دهد تا طیف نسبتاً گسترده ای از وظایف مربوط به تعمیر، ساخت و نصب و کار را حل کنید.

با دریل سه کاره بوش اصل، می توانید در مواد با چگالی های مختلف سوراخ سوراخ کنید، بست ها را پیچ کنید / باز کنید، ملات های چسبناک را مخلوط کنید و نخ ها را برش دهید.

برخی از تولید کنندگان، در تلاش برای محبوبیت نام تجاری خود، دریل را با انواع ضمیمه ها تکمیل می کنند که به شما امکان می دهد از ابزار به عنوان صفحه تراش، آسیاب زاویه ای، اره مدور و غیره استفاده کنید.

با این حال، همانطور که تمرین نشان می دهد، چنین تطبیق پذیری فقط به ضرر است، زیرا هر عملیات ویژگی های خاص خود را دارد و به قدرت خاصی نیاز دارد.

اختراع دریل برقی به اواخر قرن نوزدهم برمی گردد. اما مدت ها قبل از آن، مردم از انواع وسایل بداهه استفاده می کردند و بعداً از وسایل مخصوص برای سوراخ کردن و سوراخ های غیر قابل نفوذ در مواد مختلف استفاده می کردند.

نمونه بارز آن سوزن هایی با گوش است که توسط افراد بدوی از استخوان ماهی ساخته شده و متعاقباً توسط موزه های باستان شناسی به دست آمده است.

دریل

اعتقاد بر این است که ددالوس، هومر و لئوناردو داوینچی در بهبود فرآیند حفاری نقش داشتند. به منظور ایجاد قابل قبول ترین آنالوگ دریل های الکتریکی مدرن، مهندس برق اسکاتلندی (اوت 1889) و ویلهلم امیل فاین آلمانی (1895) مدعی قهرمانی هستند. اولین مدل قابل حمل توسط طراحان شرکت برلین AEG ساخته شد و در سال 1897 به دنیا ارائه شد.

از آن زمان تاکنون، مکانیسم دریل الکتریکی دستخوش تغییرات جزئی شده است. با این حال، در اینجا چیز خاصی وجود ندارد: یک موتور، یک گیربکس، یک جفت یاتاقان بزرگ و یک یاتاقان کوچک. هدف بهبود این تفنگ بهبود بهره وری، ایمنی و ارگونومی بود. نتیجه یک دریل پیشرفته است که حرفه ای ها و دست اندرکاران آن را بسیار دوست دارند.

آموزش حرفه ای، به عنوان یک قاعده، با افزایش استقامت مشخص می شود. آنها مجهز به یک موتور ضد گرد و غبار هستند و جعبه دنده با پوشش فلزی برای بهبود انتقال حرارت پوشانده شده است.

این ابزار برای استفاده فشرده در شرایط نسبتاً سخت طراحی شده است. دریل های حرفه ای می توانند تمام وقت کار کنند. البته، آنها نیز به استراحت نیاز دارند، اما نه به اندازه زندگی روزمره: تا 15 دقیقه بعد از هر 40-45 دقیقه کار.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *