فردی که با خوردن ماهی دریایی دچار خفگی شد

اکثر گونه های ماهی دریایی شناخته شده در برخی از مراحل زندگی خود گروه های اجتماعی منسجمی را تشکیل می دهند.

اصطلاح “شول” اغلب به عنوان گروهی از ماهی ها به طور منظم تعریف می شود، در حالی که “مدرسه” به گروه های شنای هماهنگ اشاره دارد.

در حال حاضر هیچ دیدگاه روشنی در مورد تحول رفتار مدرسه وجود ندارد.

جفت گیری، جستجوی غذا و کاهش مصرف انرژی به عنوان مزایای احتمالی حاصل از تحصیل در مدرسه مورد بحث قرار گرفته است.

با این حال، ماهی ها در موقعیت های مخاطره آمیز به مدرسه می روند، و بسیاری از ایده های ثابت شده شامل دفاع از شکارچیان، مانند ایمنی در تعداد، کاهش برخورد با شکارچیان است و افزایش نظارت شکارچیان.

آموزش مدرسه همچنین برای دادن سیگنال های بصری گیج کننده به شکارچیان پیشنهاد شده است، از جمله تقلید بصری یک ماهی بزرگ.

دسته ماهی با افراد متفاوت از خودشان به راحتی قابل تشخیص است و دسته های بزرگ ایمن تر در نظر گرفته می شوند.

در یک بررسی قبلی (لارسون، 2009)، شواهدی را مورد بحث قرار دادم که نشان می‌دهد تحصیل ممکن است اندام خط جانبی (LLO) و سیستم حسی الکتریکی (ESS) شکارچیان را اشتباه بگیرد.

حرکات باله یک ماهی منفرد به عنوان منبع موجی نقطه ای عمل می کند و شیبی را ساطع می کند که توسط آن شکارچیان ممکن است آن را محلی کنند.

از آنجایی که مزارع بسیاری از ماهی ها با هم همپوشانی دارند، مدرسه باید این شیب را پنهان کند، شاید امواج فشار یک حیوان بزرگتر را تقلید کند و به احتمال زیاد درک خط جانبی را که در مراحل پایانی حمله شکارچی ضروری است، اشتباه می گیرد.

حیوانات الکتریسیته ممکن است با استفاده از غیریکنواختی های فضایی، منبع میدانی را بومی سازی کنند.

برای تولید سیگنال‌های جداگانه، شکار منفرد باید حدود پنج عرض بدن از هم فاصله داشته باشد.

اگر اشیا بیش از حد به هم نزدیک باشند که قابل تشخیص نباشند، تصویری تار تشکیل می دهند.

از این رو، تحصیل در مدرسه ممکن است این پتانسیل را داشته باشد که ESS شکارچیان را گیج کند.